W książce akcja rozgrywa się w małej, angielskiej wiosce, w filmie została przeniesiona do barwnej, tętniącej życiem Wenecji, gdzie z otoczeniem mocno kontrastuje właściwe miejsce akcji – popadający w ruinę pałac. Zjawiskowe miasto zdaje się być idealnym tłem dla eksperymentów takich jak seanse spirytystyczne. Obaj stają się konkurentami do objęcia tronu po bezdzietnym wuju. W ciągu następnych lat Hunowie jako lud rosną w siłę. Tymczasem w Rzymie wzrastająca potęga Wizygotów sprawia, że Rzymianie zwracają się do Hunów z prośbą o pomoc. Kiedy do Rzymu przybywa z wojskiem Attyla, Bleda podczas nieobecności brata usiłuje przejąć Właściwie Rzym należy z opowieści Goethego wyłuskiwać, szukać swojego miejsca w tym tekście, albo stanąć obok… i nie próbować konfrontacji własnych wspomnień z dawnymi przemyśleniami autora. Moimi ukochanymi lekturami o Rzymie są też dwie książki Kazimierza Chłędowskiego: Rzym. Ludzie odrodzenia i Rzym. Ludzie baroku. CHLEB I TULIPANY. (film z 2000 roku) To jest po prostu śliczny film, coś dla tych, którzy zapomnieli, o co w życiu chodzi. Film koncentruje się wokół Rosalby (Licia Maglietty), niezadowolonej gospodyni domowej, podróżującej autobusem do Wenecji z mężem i synami. Rosalba zostaje na przystanku przy autostradzie. Pewnego razu w Rzymie / When in Rome (2010) Film. Czas trwania: 1 godz. 31 min. Opis. Podczas rzymskich wakacji niemająca szczęścia w związkach Beth zabiera kilka monet z fontanny miłości. W Tivoli znajdziesz przepiękną Willę d’Este z imponującymi ogrodami i fontannami. Idealne miejsce na relaks i podziwianie włoskiego renesansu. Porady dla Podróżujących Język i Waluta. W Rzymie oficjalnym językiem jest włoski, a walutą euro. Chociaż wiele osób mówi po angielsku, podstawowa znajomość włoskiego może być Czyżby tajemnicza gra Assassin's Creed: Comet, która ma pojawić się w towarzystwie Assassin's Creed: Unity, miała rozgrywać się w starożytnym Rzymie? Na taką rewelację może wskazywać Płatne punkty widokowe w Rzymie. W tej części przewodnika znajdziecie namiary na punkty widokowe w Rzymie, które są dostępne za opłatą, a bilety wstępu można kupić – z jednym wyjątkiem – z wyprzedzeniem przez Internet. Taras Zamku św. Anioła. Piękny widok na Watykan i Bazylikę św. Piotra roztacza się z tarasu na dachu Koloseum w Rzymie. Amfiteatr wybudowany ponad 2000 lat temu. To jeden z cudów świata. Jego wielkość robi wrażenie! W czasach swojej świetności 50 tysięcy osób oglądało w nim walki gladiatorów, igrzyska, a także męczeńskie śmierci pierwszych chrześcijan. Dzisiaj można go zwiedzać i warto to zrobić. Podróż w czasie gwarantowana. Tam warunki są zbliżone do tych w Rzymie. KIEDY gra Hurkacz ATP Rzym Hurkacz - Wolf O której godzinie mecz Hurkacza w Rzymie. Hubert Hurkacz pierwszy mecz w Rzymie zagra w sobotę 13 maja 2023 eQXk. Kino zawdzięcza Włochom wiele wspaniałych arcydzieł. Ten kraj wydał bowiem tak wspaniałych reżyserów, jak Rossellini, Fellini czy De Sica. Pierwszym włoskim filmem był wzorowany na głośnym obrazie braci Lumiere Wjazd pociągu na stację w Mediolanie Italo Pacchioniego. Natomiast kino fabularne zapoczątkowała Kąpiel Diany Giuseppe Filippiego. Oba obrazy powstały w 1896 roku, choć pod egidą francuskiej wytwórni Lumiere. Wkrótce jednak w dużych metropoliach, jak Rzym, Mediolan, Turyn czy Wenecja zaczęły powstawać rodzime przedsiębiorstwa filmowe. Najważniejszym nurtem włoskiego niemego kina był monumentalizm. Polegał on na realizowaniu imponujących widowisk historycznych przedstawiających epokę antyczną. Najsłynniejszym dziełem tego rodzaju była Cabiria (1914) Giovanniego Pastrone. Wraz z produkcją zdobywających międzynarodową popularność filmów narodziła się instytucja „divy” – pięknej, uwielbianej aktorki. Wśród najbardziej znanych gwiazd można wymienić Francescę Bertini czy Soavę Gallone. Gdy w latach 20. władzę przejął Benito Mussolini, powstała wytwórnia LUCE specjalizująca się w dokumentalnym kinie propagandowym. Od tego czasu twórcy stracili swobodę artystyczną, a nurtem, który koncentrował się na banalnych problemach codzienności, aby nie narazić się władzy było tzw. „kino białych telefonów”. W 1936 roku na przedmieściach Rzymu zbudowano włoskie miasteczko filmowe Cinecita, będące największą włoską wytwórnią. Jednocześnie mimo działań cenzury udawało się realizować dzieła wybitne, czego przykładem była twórczość Alessandro Blasettiego i Mario Cameriniego. Filmy włoskie – od czasów wojennych do współczesności Już koniec lat 30. zaowocował powstaniem jednego z najsłynniejszych włoskich nurtów filmowych, czyli neorealizmu. Charakteryzował się on zainteresowaniem problemami społecznymi i dokumentalnym stylem. Najważniejszym dziełem neorealizmu był Rzym, miasto otwarte (1945) Roberto Rosselliniego. Wśród znaczących reżyserów tego kierunku należy zaś wymienić takich twórców, jak Vittorio De Sica, Luchino Visconti czy Giuseppe De Santis. W latach 50. narodziło się również wielkie autorskie kino Michelangelo Antonioniego i Federico Felliniego. Kolejna dekada przyniosła zaś filmy kontestatorów i buntowników, jak Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, bracia Paolo i Vittorio Taviani czy Marco Ferreri. Popularnymi gatunkami włoskiego kina kolejnych dekada XX wieku były natomiast horrory oraz spaghetti westerny. Dużym zainteresowaniem jeśli chodzi o kino grozy stanowiły tzw. filmy giallo, w których specjalizował się Dario Argento ze swoją słynną Suspirią na czele. Istotne novum nastąpiło zaś w latach 90., kiedy do głosu doszli tacy twórcy, jak Pupi Avati, Giuseppe Tornatore czy Gianni Amelio. W 2001 roku ogromnym sukcesem okazał się Pokój syna reżysera starszego pokolenia, Nanniego Morettiego. To właśnie on stał się mistrzem kolejnej generacji twórców, którzy skupili się na kinie politycznym, realizując zwłaszcza filmy o włoskiej mafii, jak np. głośny obraz Matteo Garrone. Najlepsze włoskie filmy 1. Cabiria – Giovanni Pastrone Cabiria to słynny film Giovanni Pastrone z 1914 roku. Dzieło reprezentuje nurt kina zwany włoskim monumentalizmem. Akcja Cabirii rozgrywa się w czasie wojen Scypiona Afrykańskiego z Hannibalem w III wieku p. n. e. Tytułowa bohaterka (w tej roli Giulietta Masima) to córka rzymskiego patrycjusza porwana przez Kartagińczyków podczas wybuchu Etny. Film opowiada o jej niesamowitych przygodach, a przeszedł do historii ze względu na olbrzymi rozmach w inscenizacji historycznego widowiska z wykorzystaniem zachwycających plenerów. 2. Paisa – Roberto Rossellini Paisa to dzieło Roberto Rosselliniego z 1946 roku. Film należy do najważniejszych dzieł włoskiego neorealizmu. Akcja dzieła rozgrywa się pod koniec II wojny światowej i koncentruje się wokół wyzwalania Włoch przez aliantów. Tytuł filmu Rosselliniego został zaczerpnięty z wojennych realiów, był to zwrot używany przez Amerykanów w stosunku do miejscowej ludności. 3. Złodzieje rowerów (Ladri di Biciclette) – Vittorio De Sica Złodzieje rowerów z 1948 roku Vittorio De Sica to kolejny przykład filmowego neorealizmu. Prosta historia o mężczyźnie, który wraz z synem poszukuje swojego skradzionego roweru jest pretekstem do pokazania powojennych Włoch, z wyraźną nutą sentymentalizmu. W rolach głównych wystąpili Lamberto Maggiorani i Enzo Staiola. 4. Umberto D. – Vittorio De Sica Umberto D. to kolejny wybitny film w reżyserii De Sica. Dzieło z 1952 roku przedstawia poruszającą historię starszego samotnego mieszkańca Rzymu (Carlo Battisti), który pomimo przepracowania kilkudziesięciu lat na państwowej posadzie musi się zmierzyć z życiem z głodowej emerytury. Umberto D. należy do szczytowych osiągnięć włoskiego neorealizmu. 5. Rzym, godzina 11 (Roma, ore 11) – Giuseppe De Santis Rzym, godzina 11 (1952) Giuseppe De Santisa stanowi kolejną znamienitą pozycję neorealizmu. Fabuła filmu została oparta na prawdziwym wydarzeniu. 15 stycznia 1951 roku w Rzymie doszło do wypadku: w jednym z budynków zawaliły się schody, które nie wytrzymały ciężaru dwustu kobiet czekających na rozmowę w sprawie pracy. Na tej podstawie Cesare Zavattini napisał znakomity scenariusz. W filmie wystąpiła między innymi włoska gwiazda, Lucia Bose. 6. La Strada – Federico Fellini La Strada z 1954 roku to jedno ze sztandarowych dzieł Federico Felliniego. Film jest poruszającą historią dwojga wędrownych artystów cyrkowych: Gelsominy (Giulietta Masima) i Zampano (Anthony Quinn). Łącząca ich relacja staje się okazją do wypowiedzi reżysera na temat miłości, przemijania i piętna winy. 7. Rocco i jego bracia (Rocco e i suoi fratelli) – Luchino Visconti Rocco i jego bracia (1960) to arcydzieło Luchino Viscontiego. Film opowiada o rozpadzie sycylijskiej rodziny, która emigruje za pracą i lepszym życiem do północnej części Włoch. Dzieło Viscontiego nawiązuje do wielkiej tetralogii Tomasza Manna – Józef i jego bracia. Głównego bohatera zagrał Alain Delon, a obok niego w filmie wystąpili Renato Salvatori, Annie Girardot czy Claudia Cardinale. 8. Osiem i pół – Federico Fellini Osiem i pół (1963) to kolejne dzieło Felliniego, które przez wielu krytyków uznawane jest za najwybitniejszy film reżysera. Obraz ma charakter autobiograficzny, opowiada zaś o niemocy twórczej znanego filmowca Guido (w tej roli Marcello Mastroianni). Znaczącą kreację w Osiem i pół zaprezentowała również Claudia Cardinale. 9. Ewangelia według świętego Mateusza (Il vangelo secondo Matteo) – Pier Paolo Pasolini Ewangelia według świętego Mateusza Pasoliniego z 1964 roku została zrealizowana na podstawie biblijnego tekstu drugiego Ewangelisty. Reżyser dokonał jednak reinterpretacji oryginału, eksponując postać Chrystusa jako rewolucjonisty ustanawiającego nowy porządek społeczny. Film odznacza się walorami artystycznymi, jak połączenie muzyki klasycznej afrykańskimi brzmieniami czy liczne odwołania do renesansowego malarstwa. Co ciekawe, w roli Matki Boskiej Pasolini obsadził własną matkę, Susanę Pasolini. 10. Powiększenie (Blow Up) – Michelangelo Antonioni Powiększenie (1966) to jeden z najlepszych filmów Michelangelo Antonioniego, powstały w Wielkiej Brytanii. Głównym bohaterem dzieła jest młody fotograf mody, Thomas (w tej roli David Hemmings), który przypadkowo uwiecznia na zdjęciu zabójstwo mężczyzny w parku. W filmie zagrały między innymi Vanessa Redgrave, Sarah Miles i słynna modelka Veruschka. 11. Śmierć w Wenecji (Morte a Venezia) – Luchino Visconti Śmierć w Wenecji (1971), klasyczna pozycja Viscontiego, ma tyluż miłośników, co przeciwników. Film stanowi luźną adaptację opowiadania Tomasza Manna. Głównym bohaterem obrazu Viscontiego jest starzejący się znany kompozytor, który przybywa do Wenecji w celu podratowania zdrowia. Przeżywający kryzys twórczy Gustav von Aschenbach (Dirk Bogarde) zakochuje się w młodym Polaku, Tadziu (Bjorn Andresen). 12. Ostatnie tango w Paryżu (Ultimo tango a Parigi) – Bernardo Bertolucci Ostatnie tango w Paryżu z 1972 roku to głośny film Bernardo Bertolucciego. Dzieło jest opowieścią o sadomasochistycznym romansie podstarzałego Amerykanina Paula (w tej roli Marlon Brando) i młodej Francuzki Jeanne (Maria Schneider). Film stanowi wielopoziomowy obraz, w którym przenikają się inspiracje literackie, filozoficzne, a nade wszystko psychoanalityczne. 13. Rzym (Roma) – Federico Fellini Rzym (1972) jest autorskim obrazem Felliniego, w którym portretuje on Wieczne Miasto. Film stanowi niejako zbiór osobistych impresji reżysera na temat tej metropolii. Malarskie kadry z Rzymu prezentują bogaty w różnorodne sensy obraz zwyczajów mieszkańców. W Rzymie obecne są również wątki autobiograficzne. 14. Kwiat tysiąca i jednej nocy (Il Fiore delle mille e una notte) – Pier Paolo Pasolini Kwiat tysiąca i jednej nocy (1974) Pasoliniego powstał w oparciu o fragmenty Księgi tysiąca i jednej nocy. Są to z trzy przeplatające się baśniowe opowieści – o niewolnicy Zumurrud, o Azizie oraz o królewiczach Shahzamanie i Yunanie. Wszystko zaś rozgrywa się w pięknych, starożytnych plenerach. 15. We władzy ojca (Padre padrone) – Paolo Taviani, Vittorio Taviani We władzy ojca (1977) braci Taviani to piękny film oparty na biografii Gavino Ledda, włoskiego językoznawcy. Dzieło prezentuje trudne dzieciństwo i pełną przeciwności drogę głównego bohatera (Saverino Marconi) do realizacji marzeń. We władzy ojca to film o ścieraniu się rodzinnych korzeni i własnej wizji świata w życiu każdego człowieka oraz o wielkiej wartości każdej z tych racji. 16. Skok w pustkę (Salto nel voto) – Marco Bellocchio Skok w pustkę Marco Bellocchio to włoski film z 1980 roku. Przedstawia historię skomplikowanych relacji rodzinnych brata i siostry: Maura Ponticelliego (Michel Piccoli) i Marty (Anouk Aimee). Film demitologizuje instytucję rodziny, demaskując prawdę o nierzadko okrutnych i pełnych skrywanej agresji więzach krwi. Oboje odtwórcy głównych ról zostali nagrodzeni na festiwalu w Cannes. 17. Kino Paradiso (Nuovo ciemna Paradiso) – Giuseppe Tornatore Kino Paradiso (1988) Giuseppe Tortnatore to jeden z najbardziej znanych włoskich filmów. Dzieło opowiada o dorastaniu chłopca, Toto, którego największą pasją jest kino. Bohater spędza mnóstwo czasu w lokalnym kinie Paradiso, gdzie zaprzyjaźnia się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). W role Toto wcielili się Salvatore Cascio i Marco Leonardi. 18. Lamerica – Gianni Amelio Lamerica (1994) Gianniego Amelio to świetny film opowiadający o dwóch włoskich mafiosach (Gino i Fiore), którzy próbują zrobić dochodowy, ale nieuczciwy interes w Albanii. Nic nie idzie jednak zgodnie z planem, a zetknięcie z inną kulturą i skrajną biedą owocuje przemianą Gino. W rolach głównych wystąpili Enrico Lo Verso i Michele Placido. 19. Pokój syna (La stanza del figlio) – Nanni Moretti Pokój syna to włoski film z 2001 roku w reżyserii Nanniego Morettiego. Dzieło jest historią rodziny przeżywającej dramat po śmierci syna. Obok samego reżysera, który wcielił się w postać zrozpaczonego ojca, w filmie zagrali Giuseppe Sanfelice i Laura Morante. Dzieło Morettiego zostało nagrodzone Złotą Palmą na Festiwalu w Cannes. 20. Gomorra – Matteo Garrone Gomorra z 2008 roku w reżyserii Matteo Garrone to swobodna adaptacja powieści Roberto Saviano pod tym samym tytułem. Film opowiada o włoskiej mafii (kamorra) i jej zbrodniczych działaniach. Garrone pokazuje mechanizmy działania gangsterskich klanów przez pryzmat losów kilku mieszkańców Neapolu. Udostępnij “Top 20 – najlepsze włoskie filmy” swoim znajomym. Literatura: Encyklopedia kina, pod red. T. Lubelskiego Hiszpania to kraj zróżnicowanego krajobrazu i wielu wspaniałych scenerii, które inspirują przedstawiamy wam kilka miejsc w tym kraju, które posłużyły za plan filmowy. Zobaczcie, który region jest wybierany najczęściej i sprawdźcie jakie miejsca na świecie „udawała” Hiszpania!BarcelonaMówiąc o filmach kręconych w Hiszpanii, zdecydowanie nie można zapomnieć o „Vicky Cristina Barcelona” w reżyserii Woody’ego Allena. Można nawet powiedzieć, że stolica Katalonii odgrywa w tym filmie tak samo ważną rolę jak Penélope Cruz, Scarlett Johansson czy Javier Bardem. Kto jeszcze jakimś cudem nie oglądał tego filmu koniecznie musi to nadrobić! Barcelona stanowiła także tło do takich filmów jak „Dyktator”, „Trzy metry nad niebem” i „Pachnidło”.SewillaChociaż najsłynniejsze miejsce, w którym kręcono „Gwiezdne Wojny” to Tunezja, warto wiedzieć, że w słynnej sadze można zobaczyć także Sewillę. Miasto służyło za plan filmowy w dwóch częściach serii: „Mroczne Widmo” i „Atak Klonów”. Gdzie dokładnie kręcono zdjęcia? Na Plaza de España. Plac „odgrywał rolę” miasta Theed na planecie Taboo. Sewillę upodobali sobie również twórcy „Gry o tron” – w serialu możemy zobaczyć między innymi Ogrody Sewilli przenosimy się do Kadyksu. W tym gorącym andaluzyjskim mieście kręcono sceny do jednej z części Jamesa Bonda – „Śmierć nadejdzie jutro”. W brytyjskiego Agenta 007 wcielił się Pierce Brosnan, zaś w jego partnerkę – Halle Berry. W filmie pojawiają się takie miejsca jak Playa de La Caleta, czy Castillo de San Sebastian. Co skłoniło twórców do wybrania takiej właśnie lokalizacji? Podobieństwo Kadyksu do Hawany, którą to miasto imituje w KanaryjskieWyspy Kanaryjskie słyną z bardzo zróżnicowanego, a zarazem ciekawego krajobrazu. Archipelag na Atlantyku nie umknął uwadze kilku reżyserów, którzy postanowili tu nakręcić swoje dzieła. Ridley Scott uznał, że krajobraz Fuerteventury jest idealny do nakręcenia „Exodus: Bogowie i królowie”. Sąsiednia wyspa Lanzarote z powodzeniem stanowiła zaś scenerię do klasyka science-fiction, czyli „Planety Małp”. Na Teneryfie kręcono natomiast takie filmy jak „Jason Bourne” czy „Szybcy i wściekli 6”.MadrytStolica Hiszpanii często przewija się w filmach Pedro Almodóvara. W internecie można znaleźć nawet wiele propozycji wycieczek śladami reżysera po Madrycie, które stanowią zresztą ciekawą alternatywę dla tradycyjnego zwiedzania. Miasto posłużyło jako tło akcji między innymi w takich filmach Almodóvara jak „Czym sobie na to wszystko zasłużyłam?”, „Porozmawiaj z nią”, czy „Przerwane objęcia”.AlmeríaAlmería to zdecydowanie najczęściej wybierane filmowe tło akcji w Hiszpanii. Tamtejsza pustynia (największa w Europie) pojawiała się do tej pory w filmach kilkaset razy! Kręcono tam między innymi takie klasyki jak „Lawrence z Arabii”, „Dobry, Zły i Brzydki„, a także „Indiana Jones”, czy „Conan Barbarzyńca”. Dziś w okolicach słynnej pustyni znajduje się „Mini-Hollywood”, czyli Oasys Theme Park. Jest to prawdziwa atrakcja dla wszystkich miłośników Dzikiego Zachodu – goście mogą na żywo zobaczyć plan filmowy takich westernów jak wcześniej wspominany „Dobry, Zły i Brzydki” czy „Za kilka dolarów więcej”.Paulina RoszkowskaMiłośniczka Teneryfy i Sal­va­dora Dalí. Chciałaby odwiedzić wszystkie Wyspy Kanaryjskie. Uważa, że żadna chwila spędzona na gotowaniu nie jest zmarnowana - zwłaszcza jeśli mowa o kuchni hiszpańskiej lub meksykańskiej. Hiszpania to kraj zróżnicowanego krajobrazu i wielu wspaniałych scenerii, które inspirują przedstawiamy wam kilka miejsc w tym kraju, które posłużyły za plan filmowy. Zobaczcie, który region jest wybierany najczęściej i sprawdźcie jakie miejsca na świecie „udawała” Hiszpania!BarcelonaMówiąc o filmach kręconych w Hiszpanii, zdecydowanie nie można zapomnieć o „Vicky Cristina Barcelona” w reżyserii Woody’ego Allena. Można nawet powiedzieć, że stolica Katalonii odgrywa w tym filmie tak samo ważną rolę jak Penélope Cruz, Scarlett Johansson czy Javier Bardem. Kto jeszcze jakimś cudem nie oglądał tego filmu koniecznie musi to nadrobić! Barcelona stanowiła także tło do takich filmów jak „Dyktator”, „Trzy metry nad niebem” i „Pachnidło”.SewillaChociaż najsłynniejsze miejsce, w którym kręcono „Gwiezdne Wojny” to Tunezja, warto wiedzieć, że w słynnej sadze można zobaczyć także Sewillę. Miasto służyło za plan filmowy w dwóch częściach serii: „Mroczne Widmo” i „Atak Klonów”. Gdzie dokładnie kręcono zdjęcia? Na Plaza de España. Plac „odgrywał rolę” miasta Theed na planecie Taboo. Sewillę upodobali sobie również twórcy „Gry o tron” – w serialu możemy zobaczyć między innymi Ogrody Sewilli przenosimy się do Kadyksu. W tym gorącym andaluzyjskim mieście kręcono sceny do jednej z części Jamesa Bonda – „Śmierć nadejdzie jutro”. W brytyjskiego Agenta 007 wcielił się Pierce Brosnan, zaś w jego partnerkę – Halle Berry. W filmie pojawiają się takie miejsca jak Playa de La Caleta, czy Castillo de San Sebastian. Co skłoniło twórców do wybrania takiej właśnie lokalizacji? Podobieństwo Kadyksu do Hawany, którą to miasto imituje w KanaryjskieWyspy Kanaryjskie słyną z bardzo zróżnicowanego, a zarazem ciekawego krajobrazu. Archipelag na Atlantyku nie umknął uwadze kilku reżyserów, którzy postanowili tu nakręcić swoje dzieła. Ridley Scott uznał, że krajobraz Fuerteventury jest idealny do nakręcenia „Exodus: Bogowie i królowie”. Sąsiednia wyspa Lanzarote z powodzeniem stanowiła zaś scenerię do klasyka science-fiction, czyli „Planety Małp”. Na Teneryfie kręcono natomiast takie filmy jak „Jason Bourne” czy „Szybcy i wściekli 6”.MadrytStolica Hiszpanii często przewija się w filmach Pedro Almodóvara. W internecie można znaleźć nawet wiele propozycji wycieczek śladami reżysera po Madrycie, które stanowią zresztą ciekawą alternatywę dla tradycyjnego zwiedzania. Miasto posłużyło jako tło akcji między innymi w takich filmach Almodóvara jak „Czym sobie na to wszystko zasłużyłam?”, „Porozmawiaj z nią”, czy „Przerwane objęcia”.AlmeríaAlmería to zdecydowanie najczęściej wybierane filmowe tło akcji w Hiszpanii. Tamtejsza pustynia (największa w Europie) pojawiała się do tej pory w filmach kilkaset razy! Kręcono tam między innymi takie klasyki jak „Lawrence z Arabii”, „Dobry, Zły i Brzydki„, a także „Indiana Jones”, czy „Conan Barbarzyńca”. Dziś w okolicach słynnej pustyni znajduje się „Mini-Hollywood”, czyli Oasys Theme Park. Jest to prawdziwa atrakcja dla wszystkich miłośników Dzikiego Zachodu – goście mogą na żywo zobaczyć plan filmowy takich westernów jak wcześniej wspominany „Dobry, Zły i Brzydki” czy „Za kilka dolarów więcej”.Paulina RoszkowskaMiłośniczka Teneryfy i Sal­va­dora Dalí. Chciałaby odwiedzić wszystkie Wyspy Kanaryjskie. Uważa, że żadna chwila spędzona na gotowaniu nie jest zmarnowana - zwłaszcza jeśli mowa o kuchni hiszpańskiej lub meksykańskiej. Rzym stanowi chyba niewyczerpalną inspirację dla wszelkiego rodzaju artystów. Jego unikatowość i piękno sprawiają, że jest wręcz wymarzoną scenerią do kręcenia filmów. Dzięki fascynacji twórców na wielkim ekranie możemy podziwiać urokliwe uliczki, piękne panoramy, niesamowite fontanny i zabytki, które zachęcają do spędzenia niezapomnianych wakacji w Wiecznym Mieście lub przywołują wspomnienia z obytej już podróży. Ponieważ aura za oknem nie koniecznie sprzyja wypoczynkowi na świeżym powietrzu, wydaje mi się, że rozsądnie będzie rozsiąść z kubkiem gorącej herbaty i ciepłym kocem przed telewizorem i zatopić się w rzymskim klimacie. Zostawiam Was z listą 5 obowiązkowych pozycji z Rzymem w tle i czekam na odzew jak się podobało. 1# Vacanze romane (Rzymskie wakacje) reż. W. Wyler, 1953 Audrey Hepburn, nagrodzona za tę rolę Oskarem, wciela się w zuchwałą księżniczkę, która wraz z amerykańskim reporterem (Gregory Peck), wybiera się na wycieczkę po mieście. Przemierzają ulice wiecznego miasta na kultowym skuterze Vespa. Napiszę Wam tylko, że dla księżniczki Anny to będą niezapomniane wakacje. Jak się skończą? Musicie sprawdzić sami. Pozycja obowiązkowa. 2# La dolce vita (Słodkie życie) reż. F. Fellini, rok 1997 Film, który warto obejrzeć nawet tylko dla słynnej sceny pocałunku Anity Ekberg i Marcella Mastroianniego w Fontannie di Trevi. Kąpiel w fontannie jest jednym z moich niespełnionych marzeń i gdyby nie surowy zakaz kąpieli i grzywna pieniężna w wysokości 500 euro, już pewnie dawno bym się na nią skusiła! Jeśli chcecie poznać więcej ciekawych faktów dotyczących jednej z najpiękniejszych fontann świata, to odsyłam do postu o miejscu, w którym spełniają się marzenia (klik!). Pocałunek w Fontannie di Trevi, stał się jedną z najpiękniejszych i najbardziej rozpoznawanych scen współczesnego kina 3# La Grande Belezza (Wielkie piękno) reż. P. Sorrentino, 2013 Czy fakt, że film został nagrodzony Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny w 2014 roku nie jest wystarczającym uzasadnieniem tej pozycji w moim zestawieniu? Jeśli nie, to na pewno jest nim fakt, że jego głównym bohaterem jest współczesny Rzym. To po prostu nostalgiczny obraz Wiecznego Miasta, jako miasta wspaniałego, majestatycznego, ale również pełnego rozpusty, ulotnego piękna i przepychu. Trudny? Nudny? Dziwny? Na pewno warty zobaczenia. 4# To Rome with love (Zakochani w Rzymie) reż. W. Allen, 2012 Współczesny w film o Rzymie, który w niebanalny, a więc typowy dla siebie sposób przedstawia Woody Allen. Znany na całym świecie reżyser ukazuje Wieczne Miasto i jego uroki przez pryzmat różnych ludzi – Włochów i Amerykanów, młodych i starych, osób, które teoretycznie różni wszystko, poza miejscem. Zakochani w Rzymie to uczta spontaniczności, emocji charakterystycznych dla Włochów i rzymskiego chaosu, w którym nie sposób się nie zgubić i nie zatracić. Wisienką na torcie jest stylizowana na tradycyjnie rzymską muzyka. 5# Angels & Demons (Anioły i demony) reż. R. Howard, 2009 Ekranizacja bestselleru Dana Browna, ukazująca Rzym jako miasto pełne tajemnic i ukrytych symboli, które odkrywa niestudzony profesor Langdon (Tom Hanks), po raz kolejny ratując świat, Rzym, a przede wszystkim Watykan, przed totalnym zniszczeniem. Jeśli po obejrzeniu filmu zamarzy wam się wycieczka po Wiecznym Mieście śladami Aniołów i Demonów, to odsyłam Was do postu na ten temat – zapewniam, nie będziecie żałować (klik!)! Filmy z Rzymem w tle są idealnym rozwiązaniem na zbliżające się do nas wielkimi krokami jesienne wieczory. Oglądajcie, nadrabiajcie zaległości, a międzyczasie dajcie znać czy znacie jakieś inne pozycje, które warto dodać do powyższej listy, z niecierpliwością czekam na wasze komentarze. Do następnego! Podobne